Przechylił się w moją stronę, aby zabić tego cholernego pająka. Pierwszy raz byliśmy tak blisko, z dala od ludzkich spojrzeń, zdani tylko na łaskę własnych instynktów. Pomyślałam o tym, przemykając oczy. Poczułam każdy milimetr kwadratowy mojej skóry, ogarniające ciepło, oczekiwanie, zatrważającą świadomość jego obecności. Była w tym wszystkim bezwzględność, bo nad żadnym z doznawanych wrażeń nie umiałam zapanować. Umiałam tylko pytać samą siebie bezładnie i uporczywie. Czy to  jest miłość.?  Czy to właśnie jest miłość.??