Przechylił się w moją stronę, aby zabić tego cholernego pająka. Pierwszy raz byliśmy tak blisko, z dala od ludzkich spojrzeń, zdani tylko na łaskę własnych instynktów. Pomyślałam o tym, przemykając oczy. Poczułam każdy milimetr kwadratowy mojej skóry, ogarniające ciepło, oczekiwanie, zatrważającą świadomość jego obecności. Była w tym wszystkim bezwzględność, bo nad żadnym z doznawanych wrażeń nie umiałam zapanować. Umiałam tylko pytać samą siebie bezładnie i uporczywie. Czy to  jest miłość.?  Czy to właśnie jest miłość.??

No więc, ze szkoły jestem zadowolona. Będzie dobrze. Nie martw się.!
I tak sobie właśnie myślę, że chyba czas zrobić coś złegoo.!
Bo jak to Ola powiedziała:
- Cholera, pierwsze zebranie, a ja jeszcze nie zdążyłam nic przeskrobać.!
Więc. Nie wiem co dalej napisać. Ta notka miała być krótka jak wszystkie jednak żall.
Uwielbia to słowo.
I jestem maasakrycznie zmęczona po tańcach...!!!                              



                                         żall.